Wederom een raar weekje.

Nu ik zo met mijn laptop op schoot zit vraag ik mij af wat ik hier ga schrijven..

Lola ligt nog steeds in op de IC in Utrecht.

Bedenk dat ik nu gelijk de leuke foto die Willemien vandaag stuurde hier ga plaatsen..

..hier zien we toch wel heel duidelijk een lachje!

Heerlijk weer, zo lang niet gezien.

Afgelopen dinsdag en woensdag zijn geen dagen geweest waar we graag aan terugdenken. Dinsdag op de OK wordt Lola onderzocht door een long-en kno arts, woensdag gaat de tube eruit, maar na veel problemen en met grote teleurstelling gaat woensdagavond voor de vierde keer die tube er weer in. Er wordt besloten dat hij er voorlopig niet meer uit gaat. Pas na het weekend.

Donderdag 23 november

Mijn lief is jarig, maar heeft al besloten om het niet te vieren.

De stemming is er niet naar. We gaan wèl met een taartje naar Utrecht, samen met Yesni gaan we dat gezellig met Wil opeten.

We zitten in het Ronald Mac Donaldhuis als er iemand aan Wil komt vragen of ze zin heeft in een massage..nou...daar heeft ze wel oren naar. Het ziekenhuis gebeld of opa en oma dan bij Lola mogen zitten. Hoera, goed idee.

Later vraagt Wil mij te helpen met een rompertje aan te doen bij Lola. Wat was dat fijn, toch weer eens een beetje meer contact.

Foto's van deze dag heb ik niet.

De enige foto die ik nu nog heb is deze..

nu ja..nog een dan..

..Ik kan niet kiezen en zo vul ik gelijk de blog tenminste nog een beetje op. Daar zit ik dan tussen mijn vier broers. Zonder Ben helaas, denk ik er dan bij..

Morgen wordt een spannende dag omdat Lola weer van de beademing afgehaald wordt.

Dus: iedereen duimen morgen! (en kaarsjes branden)

En weer een week voorbij..

Het blijft moeilijk voor Lola, ze is dit weekend voor de derde keer weer aan de beademing gegaan. Zonder beademing houdt ze niet lang vol.. 

Er gaat nu onderzocht worden waarom dat nu toch is.

Vorige week heb ik lekker veel bezoek gehad, dat geeft de nodige afleiding.

Dus begin ik met het afgelopen weekend dat Manu bij ons logeert omdat zijn ouders een weekend weg zijn.

Zaterdag moet Manu afzwemmen voor zijn c-diploma..

en kijk: Gehaald!!

Zondag 19 november

Samen met Simon ga ik naar Hillegom waar we 's middags de reünie van de neven en nichten Witteman hebben. Hoewel ik eigenlijk niet zo in de stemming ben heb ik toch erg kunnen genieten. 

Wat leuk om iedereen weer te zien!

Als eregasten hebben we ook de nog in leven zijnde ouders uitgenodigd. Op de voorgrond de tweeling, jongere zusters van mijn moeder, daarachter staat haar jongste broer.

Dit is een grote vloerpuzzle waar iedereen bij opa en oma mee gespeeld heeft. Op de grond werd deze puzzel gemaakt.

Ooit heb ik het geluk gehad dat mijn oma hem mij gegeven heeft. Haar woorden: "Er zijn toch geen kleine kinderen meer". 

Voor vandaag gaat ie nog eens mee terug naar Hillegom.

Een verrassing voor iedereen, met plezier wordt hij weer in elkaar gelegd.

1:12 jugendstil

Alle kozijnen klaar, hekje voor de openslaande deuren in de maak.

Nu beginnen aan de glas-in-loodramen.

Wat een pand hè..komt er nog een basement onder ook!

Zo en nu lukt het mij eindelijk om het kort te houden!

Lola

Daar beginnen we mee natuurlijk, want het heeft deze week wel om dat kleine meisje gedraaid. 

We hebben het er allemaal best moeilijk mee en leven erg mee met Willemien en Victor. 

Wil zit vrijwel de hele dag aan het bed van Lola en houdt iedereen zeer uitgebreid op de hoogte waarbij haar humor haar niet in de steek laat. Petje af voor Willemien!

Een van de bezoekjes aan Lola en Willemien.

Lola wordt in slaap gehouden..dit voor haar eigen comfort..

Het Ronald MacDonaldhuis biedt plek aan ouders wiens kind is opgenomen in het kinderziekenhuis. Een prachtige instelling waar vrijwilligers er alles aan doen om de ouders en kinderen te verwennen. Nadat Wil twee nachten in een ziekenhuiskamer heeft doorgebracht krijgen zij een plek in Het Huis, hier kan Isa ook terecht en lekker spelen in de huiskamer. 

Samen met Victor koken in het Ronald MacDonaldhuis.

  

Maandag 13 november

Vanmiddag zien we een wakkere Lola, sinds gistermiddag zonder beademing.

Opeens gaat het dan toch hard de goede kant op.

Heel misschien mag ze morgen, na ruim een week op de IC, terug naar het ziekenhuis in Gouda.

En dat is fijn!

En dan ook nog 1:12

Tussen de bedrijven door af en toe ook nog kunnen 'bouwen'.

Ook wel een goede afleiding denk ik. (Zoiets geldt natuurlijk niet voor nuttige zaken die in huis moeten gebeuren..)

Raamlatjes voor de ramen aan de buitenkant.

en om de ruiten op hun plek te houden moeten er aan de binnenkant ook raamlatjes komen..

..maar natuurlijk heb ik de deuren aan de binnenkant eerst met kersenhout gefineerd. Dan ramen erin en latjes erop.

En hier staan de deuren dus klaar om boven in het kozijn gehangen te worden. Ik moet nog wel 'even' de scharnieren bevestigen..

Met Arjen Spinhoven heel wat afgemaild over het hekwerk dat voor de deuren wordt geplaatst. Ik wil graag het hekwerkje van de voordeur gespiegeld aan elkaar en dan de bovenkant van het hek in de gevel van het Lorriehuis in Den Haag. (klinkt lekker ingewikkeld..)

En Arjen heeft dat inmiddels fantastisch voor elkaar gekregen en gaat dat nu voor mij maken.

Ikzelf zie het al helemaal voor me!

Lekkere appels van eigen boom!

Vrijdag 3 november

Allereerst, we hebben heftige dagen achter de rug.

Hadden we vorige week Marlies plotseling in het ziekenhuis..

Donderdagnacht gaan Willemien en Victor naar het ziekenhuis met Lola omdat ze erg benauwd is.

Ze moet gelijk blijven. Gelukkig met haar mama erbij. Het gaat allemaal niet lekker en zondagmiddag verslechterd haar toestand.

Ze wordt per ambulance met spoed naar de IC afdeling in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht overgebracht.

Daar verblijft Lola met haar moeder nog steeds.

Vanmorgen zijn we wezen kijken, het is zo'n zielig klein mensje wat daar ligt met haar 8 weken oud. Alle die apparaten om haar heen waarvandaan allemaal slangetjes aan en in haar lijfje zijn bevestigd. Ze wordt in een lichte slaap gehouden.. de morfine doet zijn werk. Aan de bademing, sonde..infuus..en nog veel meer..

het doet ons verdriet haar zo te zien.

Maar, vanmiddag komt er van de artsen toch een positief bericht.

Lola is buiten levensgevaar en, vertellen de artsen ook, dat er nog nooit een kindje op hun afdeling aan het Rs-virus overleden is.

Dus, het gaat nog niet goed met haar..maar ze komt er bovenop.

Dat stelt iedereen toch gerust!

We wachten het verder dus af..

..en zo nodig passen we op Isa. Dat is heel gezellig..

..ze vermaakt zich prima!

Hoewel we vandaag merken dat ze toch wat van slag raakt van al dit hele gebeuren.

En dan blijven we nog even bij vrijdag de derde.

Ondanks alles een leuke dag, broer Wim komt en we gaan samen op pad in Gouda.

Een van de leuke dingen is dat we, op weg naar Marlies, praktisch langs mijn bouwmarkt (nee, niet de Praxis!) komen en we daar dan ook gelijk maar naar toe gaan. 

Terwijl ik tussen het hout zoek naar de juiste latjes vermaakt mijn broer zich door eens rond te kijken en ontdekt fijn gereedschap...en zowaar, hij vindt iets naar zijn zin.

Dus stappen wij beiden blij met onze aankoop de deur weer uit.

Leve Het Kabinet!

We gaan ook naar het museum en drinken koffie bij Yesni..

..geen super foto..altijd lastig zo'n selfie..

Na de uitstapjes met de kleinkinderen had ik geschreven dat Wim de volgende keer aan de beurt zou zijn. Daarmee natuurlijk doelend op mijn lief. Maar broer was slim en reageerde direct wanneer we dat gingen ondernemen. :)

Dus nu, de volgende keer is mijn lief aan de beurt!!!

En hier laat ik het weer even bij.