Wederom een raar weekje.
Nu ik zo met mijn laptop op schoot zit vraag ik mij af wat ik hier ga schrijven..
Lola ligt nog steeds in op de IC in Utrecht.
Bedenk dat ik nu gelijk de leuke foto die Willemien vandaag stuurde hier ga plaatsen..
..hier zien we toch wel heel duidelijk een lachje!
Heerlijk weer, zo lang niet gezien.
Afgelopen dinsdag en woensdag zijn geen dagen geweest waar we graag aan terugdenken. Dinsdag op de OK wordt Lola onderzocht door een long-en kno arts, woensdag gaat de tube eruit, maar na veel problemen en met grote teleurstelling gaat woensdagavond voor de vierde keer die tube er weer in. Er wordt besloten dat hij er voorlopig niet meer uit gaat. Pas na het weekend.
Donderdag 23 november
Mijn lief is jarig, maar heeft al besloten om het niet te vieren.
De stemming is er niet naar. We gaan wèl met een taartje naar Utrecht, samen met Yesni gaan we dat gezellig met Wil opeten.
We zitten in het Ronald Mac Donaldhuis als er iemand aan Wil komt vragen of ze zin heeft in een massage..nou...daar heeft ze wel oren naar. Het ziekenhuis gebeld of opa en oma dan bij Lola mogen zitten. Hoera, goed idee.
Later vraagt Wil mij te helpen met een rompertje aan te doen bij Lola. Wat was dat fijn, toch weer eens een beetje meer contact.
Foto's van deze dag heb ik niet.
De enige foto die ik nu nog heb is deze..
nu ja..nog een dan..
..Ik kan niet kiezen en zo vul ik gelijk de blog tenminste nog een beetje op. Daar zit ik dan tussen mijn vier broers. Zonder Ben helaas, denk ik er dan bij..
Morgen wordt een spannende dag omdat Lola weer van de beademing afgehaald wordt.
Dus: iedereen duimen morgen! (en kaarsjes branden)